Πολύ νωρίς τέλειωσε και πάλι η χρονιά για μας… Τραγικά κι απελπιστικά νωρίς εφέτος. Όξω από Ευρώπη για ν’ αφοσιωθούμε στην Σούπερ Λίγδα, όξω από το Κύπελλο για να στοχοπροσηλωθούμε στο Πρωτάθλημα. Όξω κι από τον Τίτλο, και τώρα πάμε …για μια καλύτερη θέση στα Play-Offs! Άντε αδέρφια, να δούμε ποιόν άλλο στόχο θα βάλουμε, τί άλλο ρεκόρ θα καταρρίψουμε!

Όλο αυτό μου θυμίζει ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη (σίγουρο παόκι ο ποιητής λέμε), «Το Ναυάγιο». Δεν παίζουμε που δεν παίζουμε λοιπόν, δεν πάμε να πνίξουμε τα φαρμάκια μας με ολίγον από ποίηση;

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απ’το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
Πού πήγαν οι άλλες βάρκες;
Ποιοί γλιτώσαν;

Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω γύρω απ’ τη μεγάλη πλατεία
Και στη μέση μια εκκλησιά

Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε
–ψηλά ψηλά–
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου
Πιο χαμηλά του τρίτου
Θ’ αλλάξουμε τις γυναίκες μας
Και θα κάνουμε πολλά παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε
ένα μεγάλο καράβι

Καινούριο, ολοκαίνουριο
Και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
Θα ’χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε
Μόνο τα παιδιά μας
δε θα μοιάζουνε μ’εμάς…