Γιατί Θεέ δεν βοηθάς να την ξεχάσω
πες μου γιατί να μην μπορώ να κοιμηθώ
πέφτω στα χάπια προσπαθώ να ξεπεράσω
αυτή που έγινε εφιάλτης στο μυαλό…

Εγώ το τραγούδι δεν το ’ξερα. Το άκουσα έξω από ένα καφέ καθώς γυρνούσα από την παγωμένη Τούμπα μετά το τραγικό ματς με τον Παναιτωλικό. Και παρότι δεν είμαι φαν του είδους, το αγάπησα! Ρε, λες να είναι παόκι και ο Μακρόπουλος που το τραγουδάει και να μην το ξέρει; Όπως και να ’χει, την άλλη μέρα πήγα γραμμή για το Χαράλαμπο, ένα γιατρό που μου σύστησε η κυρα-Σβετλάνα, που χρόνια ολόκληρα έτριβε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια του Μακεδονία Παλάς.

Τρελογιατρός ο Χαράλαμπος, τεμέτερον πα, κι άριστος γνώστης της τυραννισμένης ψυχής, μου ’γραψε συνταγή με κάτι χάπια καταπληκτικά! Τουμπανίνη (Tumbanini®) η θαυματουργή, σε κάψουλες των 20mg και σε τρεις …γεύσεις-εκδόσεις. Τα χρυσά της νίκης, τα λευκά της ισοπαλίας και τα μαύρα της ήττας. Το μυστικό είναι να τα παίρνεις μέσα στα πρώτα δέκα λεπτά από τη στιγμή που μαθαίνεις το αποτέλεσμα και ανάλογα με αυτό!

Και συνήλθα! Τώρα μπορώ να αντιμετωπίσω το μέλλον της ασπρόμαυρης αρμάδας με μεγαλύτερο σθένος. Χαπακωμένος μπορώ ν’αντέξω ό,τι ο Σύλλογος κι η μοίρα μου επιφυλάσσει. Δοκιμάστε τα κι εσείς και θα με θυμηθείτε! Και μέσα στο νιρβάνα σας πλέον, θα σιγοτραγουδάτε το άλλο επικό άσμα:

τα νεύρα μου, τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω!