Παύλος Πικασόπουλος

Ως γνωστόν, εμείς είμαστε ανώτεροι ανθρώποι και σιχαινόμαστε αυτά τα σαχλά αδερφίστικα παίγνια που παίζονται από εικοσιδυό μαντραχαλαίους πάνω στα γρασίδια. Αποφεύγουμε δε, όλα αυτά τα σικέ και τα «στημένα» παιχνίδια που δημιουργεί το τιμημένο Κ.Κ.Α. (Κρατίδιον Κάτωθεν του Αύλακος) γιατί εμείς δεν είμαστε πιόνια τους. Δεν έγινε τίποτα, δε φταίει κανείς, όλα καλά, όλοι μαζί, προχωράμε…

Στην τελική, αν κάποιος φταίει, είμαστε εμείς. Εμείς οι φίλαθλοι, οι οπαδοί, οι τρελαμένοι… Που αγχωνόμαστε κι αγχώνουμε τους γύρω μας για μικροπράγματα. Σιγά καλέ, τόση αξία έχει πια ν’αγκαλιαστούμε με τα κολλητάρια μας στα γήπεδα, στα καφενεία, να κλάψουμε αντάμα στο Λευκό Πύργο πανηγυρίζοντας τίτλο; Φταίμε εμείς, που θα ψοφήσουμε και δε θα δούμε πρωτάθλημα και παρ’όλα αυτά επιμένουμε ΠΑΟΚ, ακόμα και μ’αυτή τη «φτώχεια»…

Η φτώχεια λοιπόν αδέρφια, θέλει καλοπέραση, θέλει τέχνες όπως μας είπε κι ο Θεόκριτος τον 3ο αιώνα π.Π. (προ Παναγίας). Φάτε λοιπόν την τέχνη που σας ετοίμασα και θαυμάστε το αριστούργημα ενός άλλου Άγγελου, του Μιχαήλ-Άγγελου, με τίτλο «Η Δημιουργία του Ιβάν».

Κεντρικές μορφές ο Ιβάν και ο Άγγελος που μόλις έχει συγχωρεθεί και αναβαπτισθεί, ξαπλωμένος, αδρανής, νωθρός και αδύναμος στις κινήσεις του. Από την άλλη, ο Ιβάν. Πολύ πιο δυνατός, πλαισιωμένος από άλλους αγγέλους, χερουβείμ και ξωτικά, προσπαθεί να μεταδώσει ζωή κι ενέργεια –αν φυσικά το δάχτυλο που προεκτείνεται είναι ο δείκτης και όχι ο παράμεσος όπως ισχυρίζονται κάποιοι κακεντρεχείς. Αναζητά ο ένας την ύπαρξη του άλλου μέσα απο μια αιθέρια χειρονομία. Δείτε και πως κρώζει το πουλί ανάμεσα στα σκέλια του Άγγελου. Χαριτωμένο…

Φρειδερίκος Νιτσερίδης