ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η ΚΟΛΩΝΑ

To αρχέγονο σκουλήκι:
Έχει άραγες βάση και από πού κρατάει η σκούφια  αυτής της πρωτοφανούς αντιπαλότητας;

Τυχεροί όσοι από τους αγαπητούς αναγνώστες έχουν επισκευθεί το Μουσείο του Βατικανού στη Ρώμη, γιατί αναμφίβολα θα έχουν θαυμάσει από κοντά την φημισμένη Κολώνα πίσω από την οποία ευρίσκεται το θρυλικό Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος.

Ένα μαρμάρινο γλυπτό που χρονολογείται στα 26 μ.Χ. και για την κατασκευή του απασχολήθηκαν οι τρεις ιλαρότεροι γλύφτες της εποχής: ο Αρησάνανδρος, ο Αθηνόδωρος και ο Χάρης από το Λάου που επέμενε να σμιλέψει ακόμα και τις πιο αποτρόπαιες λεπτομέρειες του συμβάντος.

Φτιάχτηκε για να κοσμήσει την έπαυλη του στρατιώτη που πρόδωσε τα πιστεύω και την πατρίδα του για τριάντα αργύρια και άνοιξε την κερκόπορτα του παλατιού του Κωστίκα του Ζ’ του Πορφυρογέννητου για να περάσουνε κρυφά τη νύχτα πάνοπλοι οπαδοί του μισητού και ακατονόμαστου θεού της αρχαιότητας.

Υποτίθεται ότι αναπαριστά τον ιερέα του Ναού της Βόρειας Τούμπας Παοκόοντα και τα μονάκριβα σπλάχνα του Κατσεκαλάουα και Αμπαλαϊδη να στραγγαλίζονται, αδύναμοι και οδυρόμενοι, από υπερμεγέθη μεταφυσικά σκουλήκια.

Όμως, άτιμη ιστορία, γράφεσαι πάντα από τους “χαμένους”… Ο Παοκόοντας έγινε Λαοκόοντας και το αρχικό σκουληκόχρωμο κίτρινο αντικαταστάθηκε από το πιο ευγενικό ρωμαϊκό μαρμαρινί.

Τα φίδια λένε ότι ήτανε σταλμένα από την Αθήνα με ειδική άμαξα που σέρνανε εφτά καβαλαραίοι με ισάριθμα αλόγατα. Επιστρατεύθηκε μάλιστα και ο Σοφοκλής, ο υιός του Πιλάφιου, να το κάνει θέμα του σε μια τραγωδία που τάχαμου δε διασώθηκε! Μια αναπαράσταση σκηνής θανάτου και αποτυχίας, που σαφώς απέχει της πραγματικότητας, μιας κι εκείνη την περίοδο απονεμήθηκε κατά τας γραφάς και το πρώτο Ιωνικό Κύπελλο στο φημισμένο ιερό της Τούμπας.

Ο Αρησάνανδρος δε, έχτισε με τα χέρια του και μια κολώνα μπροστά από το εν λόγω άγαλμα και σα να μην έφτανε αυτό, χάραξε με κεφαλαία γράμματα το υπαινικτικό ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ. Αυτό όπως καταλαβαίνετε, στάθηκε ικανό να διαταράξει ανεπανόρθωτα τις σχέσεις του λαού, του κλήρου, των οπαδών και να σπείρει μια διχόνοια που καλά κρατά έως τις μέρες μας.

Κι έκτοτε σιγοψιθυρίζουν –με προφανή υπονοούμενα– εδώ στη βορινή Ελλάδα: “κρατάει χρόνια αυτή η κολώνα”.

Recommended Posts