Έχω την αταλάντευτη πεποίθηση ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής μας θητείας, ρίχναν «κάτι» στο καθημερινό μας συσσίτιο για να αποφύγουν τις όποιες εξάρσεις και ερεθισμούς των νεανικών μας κορμιών, για να μειώσουν τις …επιδόσεις μας. Έχω δε την ακλόνητη πίστη, ότι από το 2003 και μετά, χρονιά που κατακτήσαμε επάξια το Κύπελλο Ελλάδας και μην το ξεχνάμε, χρονιά κατά την οποία πέθανε ο Βαγγέλης ο Περπινιάδης, κάτι άλλαξε. Ειδικά στις …επιδόσεις μας!

Ναι, πολλά άλλαξαν… Στην πόλη, στην ομάδα, …πάνω μου, πάνω σας! Επειδής όμως είμαι και άνθρωπος της επιστήμης, είπα να το ψάξω. Και επειδής είμαι και καταφερτζής, βρήκα την αιτία. Και επειδής ως προσφυγόπουλος δεν είμαι μοναχοφαγάς, θα τη μοιραστώ μαζί σας…
Η αιτία με το λεπόν είναι μία: ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ !

Εκεί οφείλονται οι μειωμένες μας επιδόσεις, εκεί οφείλεται ο κακός μας εαυτός, εκεί και το μαύρο μας το χάλι! Μας ψεκάζουν διαρκώς κι αδιαλείπτως. Απ’ το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη. Από πάνω μέχρι κάτω… Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Από τα Τέμπη μέχρι την Ειδομένη. Μας ψεκάζουν κι έτσι δεν μπορούμε να σταυρώσουμε τίτλο, δεν έχουμε προκοπή, δεν έχουμε προοπτική, μας λείπουν πάντα παίκτες, πρόγραμμα, μυαλό, κάποτε και ψυχή… Άλλη αιτία εγώ δε βλέπω, κι όσο κοιτώ τα κομποσχοίνια του Άγγελου, τα μάγια τα αποκλείω…

Κλείνοντας, θα ’θελα ν’αφιερώσω στον Μεγαλοδύναμο Μεγαλομέτοχο τους διπλανούς στίχους του Βαγγέλη μήπως και καταφέρω να ενεργοποιήσω …τα αντανακλαστικά του.