Με βάση αυτά που έχετε διδαχτεί ή έχετε ακούσει, οι γνώσεις σας γύρω από το σημερινό μας θέμα θα είναι στην καλύτερη περίπτωση οι εξής:

Η κυρα-Φροσύνη ήταν μια όμορφη γιαννιώτισσα , σύζυγος ενός πλούσιου εμπόρου της περιοχής, ερωμένη του Μουχτάρ(η) γιού του Αλή Πασά του Τεπελενλή, ο οποίος και την έπνιξε στα παγωμένα νερά της Παμβώτιδας, της λίμνης των Ιωαννίνων, μια κρύα νύχτα του Γενάρη του 1801. Εποχή κατά την οποίαν οι Ζωσιμάδες (ή αδελφοί Ζωσιμά), κέρδιζαν αστρονομικά ποσά από τις εμπορικές τους δραστηριότητες. Για να τους τιμήσουν, μιας και στάθηκαν οι μεγάλοι ευεργέτες των Ιωαννίνων, έδωσαν το όνομά τους στο γήπεδο της πόλης. Ομάδα δεν είχαν… γήπεδο θέλαν.

Αμ δε…;
Αυτή είναι η ιστορία που σας μάθανε και που όπως θα διαπιστώσετε μετά τις ακόλουθες συνταρατικές μας αποκαλύψεις, απέχει πολύ από την πραγματικότητα!
Ιδού οι πλάνες, ιδού και τα λάθη:

ΛΑΘΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η Ευφροσύνη Βασιλείου, όπως και ήταν το πραγματικό της όνομα, δεν ήταν γιαννιώτισσα. Δικιά μας ήτανε, βέρα Σαλλονικιά! Μεγάλωσε στους βάλτους του Δενδροποτάμου και από μικρή έμαθε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής.
Στη φωτογραφία αριστερά, μαζί με τον Μανωλιό, το κατοικίδιο-σύντροφο της νιότης της, που κοντά του έμαθε τι θα πει τρυφερότητα και ευαισθησία.

ΛΑΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ο Αλή Πασάς (1744-1822), ήταν όντως ο πασάς των Ιωαννίνων και ο γιός του ο Μουχτάρ(ης) όντως διατηρούσε κρυφή σχέση με το Φροσάκι. Τότε πού είναι το λάθος; Στην ουσία! Δεν ήταν “του Τεπελενλή” αλλά του Μαριν-Αλή, του ισχυρότατου και αιμοσταγή πασά Πειραιώς, του “κόκκινου πασά”, που έμεινε στην ιστορία για τα εγκλήματά του.

ΛΑΘΟΣ ΤΡΙΤΟ
Πουθενά και σε κανένα κείμενο, μέχρι το Μάρτιο του 1821, δε θα συναντήσετε το όνομα Παμβώτις. Γαμβρώτις λεγότανε η λίμνη μιας και οι συγκεντρώσεις γαύρων (γάμβρων σύμφωνα με το τοπικό ιδίωμα) ανά κυβικό μέτρο νερού ήταν οι υψηλότερες στα Βαλκάνια. Αυτό γιατί η αλιεία του ήταν απαγορευμένη βάσει ειδικού διατάγματος που είχε εκδώσει ο αθεόφοβος Μαριν-Άλης!
Και μια πληροφορία για τους αδαείς: από εκεί βγαίνει και το Π.Α.Σ. (Πσάρια – Άνθρωποι – Συνύπαρξις.)

ΛΑΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
Οι Ζωσιμάδες κάθε άλλο παρά καλοκάγαθοι έμποροι ήτανε. Κακομαθημένα πλουσιόπαιδα και άβουλα όργανα του πασά Πειραιώς ήτανε. Αυτοί ανέλαβαν άλλωστε να εκτελέσουν τη μοιραία εντολή του και να πνίξουν τη Φρόσω στα παγωμένα νερά της λίμνης.

Σε αυτή τη φωτογραφία-ντοκουμέντο, δυο “ψαρωμένοι” Ζωσιμαδαίοι (επτά ήταν όλα τ’αδέρφια), ενώ συνοδεύουν τον ογκωδέστατο Μαριν-Άλη (τέρμα δεξιό) στον καθημερινό του περίπατο πέριξ της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, που εκείνη την εποχή στέγαζε και το Δημαρχείο Πειραιώς – κτίριο και υπηρεσία που δεν υφίστανται πλέον (Ιούνιος 1793).

Το νησάκι (πριν τις επιχωματώσεις του 1873) στο κέντρο της λίμνης Γαμβρώτιδας φιλοξενούσε το πιο ονομαστό τσιπουράδικο της Ηπείρου, και ανήκε στον μονάκριβο γιο του Αλή Πασά Μουχτάρ(η). Εδώ, μακρυά από αδιάκριτα βλέμματα, η Φρόσω συνήθιζε να ικανοποιεί τις ορέξεις της. Εδώ, έμελλε να χάσει και την ίδια της τη ζωή.

Αγνοώντας επιδεικτικά τις εντολές της Αυλής, η κυρα-Φροσύνη απαιτούσε ολοένα και περισσότερο φρέσκο γάμβρο ως μεζέ για το τσιπουράκι της. Οι αχόρταγες ορέξεις της, είχαν τελικά ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση του είδους από τη λίμνη, πράγμα που εξόργισε τον Μαριν-Άλη και τον ώθησε στο να παραγγείλει τη στυγερή της δολοφονία.

Στην άγνωστη μέχρι τώρα αυτή φωτογραφία, απαθανατίζεται να βγάζει τον τελευταίο εναπομείναντα γάμβρο και να τον επιδεικνύει με υπερηφάνεια σε συγγενείς της που είχαν έλθει από το Δενδροπόταμο για τα καλοκαιρινά τους μπάνια τον καυτό Ιούλιο του 1800. Τα κρύα νερά της Γαμβρώτιδας και οι συχνές προπονήσεις, δεν επέτρεψαν το σχηματισμό ραγάδων ή κυτταρίτιδας στο αψεγάδιαστα θανατηφόρο της κορμί.