Ίσως δεν προσέξατε ότι στα πλαίσια του εορτασμού των 90 χρόνων του λιπαρού Γαύρου, ανακοινώθηκε και η κυκλοφορία του νέου ύμνου της λαομίσητης ομάδας, τον οποίον θα ερμηνεύσει αλλά και θα υπογράψει στιχουργικά ο τρισμέγιστος Νότης Σφακιανάκης. Ο Παναγιώτης καλέ. Ο ερυθρόδερμος με τους μελανούς χιτώνες…

Ο γνωστός –ανάμεσα σε άλλα στραβά κι ευτράπελα– για τα ερυθρόλευκα συναισθήματά του καλλιτέχνης, σύμφωνα με τη διοίκηση του Ολυμπιακού πάντα, θα καταφέρει με την εξαιρετική του ερμηνεία αλλά και τον επαναστατικό του χαρακτήρα να σπάσει τα στεγανά μεταξύ του πολιτισμού και του αθλητισμού…. Χέσε ψηλά κι αγνάντευε, που λέμε κι εμείς οι βόρειοι!

Δεν πέρασε μια βδομάδα και ο «δεν-είμαστε-όλοι-ίσα-κι-όμοια» κωλοπετσωμένος αρτίστας αφού εξέφρασε επί σκηνής την αηδία του για συγκεκριμένους συναδέλφους του, καβαλημένα καλάμια και συστοιχίες μπαμπού… και με δεδομένη την τεράστια εμπειρία που έχει αποκτήσει τόσα χρόνια στα κωλάδικα, απέδειξε ότι έχει αφομοιώσει πλήρως τη φιλοσοφία του σκύλου: ό,τι δεν μπορείς να πηδήξεις ή να φας, κατούρα το!

Ο ανθυποτίποτας της λεγεώνας των «καθαρών», προσέβαλε βάναυσα μια γυναίκα που λατρέψαμε, μια γυναίκα για την οποία θα είμαστε περήφανοι όσο αναπνέουμε, μια γυναίκα νεκρή, μια ζωντανή Ελληνίδα Θεά. Τη Μελίνα! Τη Μελίνα που μπορεί να τραγούδησε μεν «τα Παιδιά του Πειραιά» αλλά ύμνησε και τίμησε τη χώρα μας και τον πολιτισμό της όσο κανείς. Τη Μελίνα μας!

Στη χώρα των αξιοποιημένων αναξιοτήτων και των αναξιοποίητων αξιών, οι πιο ενοχλητικοί ηλίθιοι είναι αυτοί που νομίζουν ότι διαθέτουνε και πνεύμα. Και όταν τους δίνεται η ευκαιρία να πιάσουν ένα μικρόφωνο στα χέρια τους γίνονται κυριολεκτικά και μικροί και μικροφωνιάδες!

Κάτι τέτοιες στιγμές παόκια μου, θα ’θελα να είμαι κανίβαλος,
όχι για να καταβροχθίσω κάποιον, αλλά για να τον ξεράσω!