Ρίψη γαλότσας, τάβλι επί σκληρού χόρτου, συγχρονισμένη κυβίστηση, μπουγατσοδρομίες, ανοιχτοπαλαμοσφαίριση… φέρτε μου έναν τίτλο κι ας είναι απ’ όπου θέλει!

Δε σνομπάρω το βόλεϊ, την πετοσφαίριση επί το ελληνικότερον, αλλά όπως και να το κάνουμε, τη μπάλα την προτιμώ μέσα κι όχι πάνω από τα δίχτυα. Προτιμώ τα σούτια από τα σκαμπίλια, την επαφή ανάμεσα στους παίκτες, το γρασίδι από το παρκέ… Θέλω ακόμα το διαιτητή σε ακτίνα βολής κι όχι …στα ουράνια, έτσι για να με σκέφτεται και να με υπολογίζει περισσότερο! Δεν μπορώ να πώ τα ίδια για το beach volley βέβαια… αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Με τέτοια ποδοσφαιρική ανεπάρκεια όμως, με τέτοια έλλειψη, με τέτοια δίψα, ΝΑΙ ΘΑ ΠΑΡΩ! Γιατί παόκια μου, για εμάς οι τίτλοι και οι διακρίσεις δεν έχουν σημασία. Η έλλειψή τους όμως έχει!

Οπότε, σήμερα ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!